ثبت شرکت نیک - ثبت تغییرات شرکت - ثبت برند

ثبت شرکت نیک: ۰۲۱۸۸۸۸۸۸۲۲

ثبت شرکت نیک با نگاه به تاریخ حقوق کشورهای مختلف جهان، می بینیم که از دوران بسیار قدیم، مردم هر جامعه ای با توجه به بافت اجتماعی خویش با یکدیگر و با سایر جوامع دادوستد داشته اند و به علت عدم قوانین مدون، معاملات تجاری خود را بر اساس عرف و آداب و رسوم زمان خویش انجام می دادند. قدیمی ترین قانونی که بشر تنظیم کرده به احتمال زیاد قانون حمورابی است که به دستور ششمین پادشاه بابل تدوین شده است. قسمتی از این مجمع القوانین که در حفریات شوش به دست آمده، در موزه ی لوور پاریس نگهداری می شود. قسمت هایی از قانون به شرکت های تجاری، حمل و نقل ، نگهداری کالا، حق العمل کاری اختصاص دارد. در نوشته های یونان، رم قدیم، مصر و فینیقی ها کم و بیش قواعدی در این خصوص دیده می شود. سابقه تجارت در ایران نیز در حد تمدن ایران است. در ایران باستان، بازرگانان با سایر کشورها ارتباط تجاری داشتند. جاده ی ابریشم نمونه ای از تجارت بین کشور ایران و چین بوده است که از کشورهای کنونی ترکمنستان، ازبکستان و قرقیزستان عبور کرده و به سرزمین چین منتهی می گردید. در حقوق ما نخستین قانون تجاری که در آن از شرکت های تجاری بحث شده قانون 25 دلو 1303 می باشد.بعد از آن قوانین 12 فروردین و 12 خرداد 1304 شمسی به تصویب رسید.اما نخستین قانونی که اولین بار در خصوص شرکت های تجاری وضع شد قانون مصوب 3/2/1311 است که از آن زمان تاکنون قانون تجارت ایران می باشد.این قانون بعدها به موجب لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 24/12/47 اصلاح گردید. قانون تجارت ما تعریفی از شرکت تجاری ننموده است و ناچار باید به تعریفی که قانون مدنی از شرکت نموده است مراجعه نماییم ، ولی باید در نظر داشت که تعریف قانون مدنی خیلی کلی است. با در نظر گرفتن اصول و مقررات مربوط به شرکت های تجاری، می توان شرکت های تجاری را چنین تعریف نمود : شرکت تجاری عبارت است از سازمانی که بین دو یا چند نفر تشکیل می شود که در آن هر یک سهمی به صورت نقد یا جنس یا کار خود در بین می گذارند تا مبادرت به عملیات تجاری نموده و منافع و زیان های حاصله را بین خود تقسیم کنند. این شرکت ها دارای شخصیت جداگانه از شرکاء بوده و راساَ دارای حقوق کامل می باشند که در روابط آن با شرکاء و یا اشخاص ثالث و طلبکاران شرکت و طلبکاران شخصی شرکاء تاثیر دارد. به موجب ماده 588 قانون تجارت ، ” شخص حقوقی می تواند دارای کلیه حقوق و تکالیفی شود که قانون برای افراد قائل است، مگر حقوق و وظایفی که بالطبیعه فقط انسان ممکن است دارای آن باشد، مانند حقوق و ظایف ابوت ، بنوت و امثال ذالک ” قانون تجارت ایران در ماده 20، شرکت های تجاری را بر 7 قسم و به شرح ذیل احصاء نموده است : 1.شرکت های سهامی ( به موجب ماده 4 لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 24/12/1347 شرکت سهامی به دو نوع شرکت سهامی عام و خاص تقسیم می شود.) 2.شرکت تضامنی 3.شرکت با مسئولیت محدود 4.شرکت مختلط غیر سهامی 5.شرکت مختلط سهامی 6.شرکت نسبی 7.شرکت تعاونی تولید و مصرف باید یادآوری کرد که شرکت های تجاری ، مانند هر پدیده اجتماعی دیگر ، برحسب ضرورت و نیاز اجتماع ابتدا به صورت ابتدایی و ناقص به وجود آمده و سپس بر حسب مقتضیات و موارد مختلف راه تکامل را طی نموده و به انواع مختلف تقسیم شده اند. حتی شرکت تجاری در معنی امروزی که دارای شخصیت حقوقی است نیز خیلی دیر به وجود آمده است ، در حالی که امر تجارت بین چند نفر به صورت مشارکت در معنی تودیع مبلغی سرمایه به صورت شرکت برای امور تجاری و به قصد تقسیم سود و زیان احتمالی از دیر زمان وجود داشته است. اولین شرکتی که در عالم تجارت پیدا شده ظاهراَ شرکت سهامی بوده است سپس شرکت های تضامنی پیدا شدند و بالاخره سایر شرکت ها به مرور زمان به وجود آمدند. قانون مقررات زیادی برای شرکت های تجاری وضع نموده که رعایت آن ها هر یک به نوبه ی خود لازم است،ولی یک رسیدگی و بازرسی کلی و دقیق در ابتدای تاًسیس شرکت لازم است تا معلوم شود وجود آوردن این شخصیت حقوقی، با رعایت مقرراتی است که وضع شده یا خیر و آن ثبت شرکت ها است. ثبت شرکت به عنوان اقدام نهایی در تاسیس شرکت به شمار می رود.با توجه به ماده ی 95 قانون تجارت که ثبت کلیه ی شرکت های تجاری را الزامی دانسته ،ثبت شرکت کامل کننده ی همه ی شرایط تشکیل و از جمله شرایط شکلی است.